Tag: poetry

మేఘాల నీడ తప్ప
రాకెట్ బాంబుల కౌగిలి వద్దు 

కిరణాల కరచాలనం తప్ప
బుల్లెట్ల స్పర్శలు వద్దు 

వర్షాల తోడు తప్ప 
మిలిటరీ మార్చ్ లు వద్దు 

ఆమె లేని వెలితి కాగితం మీద 
ఆమె చిత్రాన్ని గీసాను

అవును... 
మన్నులోంచే
మిన్నుల్లో దాగిన స్వర్గానికి 
దారిని వేస్తున్నాను 

నా ముందు తరాల 
అరబ్బు సంస్కృతీ 

1
ఏదైనా కావచ్చు
ఒక అందమైన ఉద్వేగం, శబ్దం, దృశ్యం
నిన్ను మొత్తంగా మారుస్తుంది
నీలో మరణిస్తున్న దేన్నో నిద్రలేపుతుంది

నువు పసిపాదాలతో 
నడక మొదలుపెట్టాలని చూస్తావు

అరచేతిలో ప్రపంచవీక్షణం చేస్తున్నాము
అంతరంగంలోకి తొంగి చూడడం... మానేసాము
కాదు, కాదు... మర్చిపోయాము

డబ్బులు జమ చేస్తూ
విలువల్ని తీసేస్తున్నాము..
క్షణాల్ని   ఆస్వాదిస్తూ
జీవితకాలాన్ని కోల్పోతున్నాము..
పిడికిట్లో 

ఈజిప్టులో 
ఏ గంటా ఇంకోదానిలా ఉండదు 
ప్రతీ క్షణమూ 
నైలునది పక్షి గుడ్డులోంచి
మళ్లీ పుట్టిన జ్ఞాపకమవుతుంది 

ఎప్పుడో తేదీ తెలవదు గానీ
నేనక్కడ ఉన్నాను! 
అక్కడి 

కడలిని చీల్చుకుంటూ
తూర్పు వేదికపై
రోజుకో రసోదయం

సౌర దేహం ముక్కలు
ఒక్కోటీ ఒక్కో
ఎండమాటలా తాకుతున్నాయి

ఎక్కుపెట్టిన
ఎండబాణాలు తగిలి
దేహమంతా స్వేదస్రావం

మలిన బిడారాలపైన

ఒక తెలిసీ తెలియని వేదన
లో లోపల సుళ్లు తిరుగాడుతుంది

మనోసముద్రంలో సుడిగుండం
తుఫాన్ అయ్యి తీరాన్ని పొద్దున
నిండిన స్త్రీ మాదిరి
భారంగా దాటలేకపోతుంది

ఏకకాలంలో 

బీరుట్ నగరంలో
వదిలేయబడ్డ ఆ థియేటర్లో 
నాకో సీటుంది

నాటకం స్క్రిప్ట్  బాగా లేదని కాదు! 
ఇంకేదైనా కారణంగా 
నా చివరి అంకాన్ని
అనుకున్నట్టుగా గుర్తుంచుకుంటానో
మర్చిపోతానో!