పాడమని నువ్వు ఆదేశించినపుడు
గర్వంతో నాగుండె పగిలినట్టనిపించింది
నీ వదనాన్ని వీక్షించగానే
నా నయనాలు వర్షించాయి
జీవితపు కఠోర అపస్వరాలన్నీ కరిగి
ఒక మధురరాగంలో ఒరిగిపోయాయి
ఆర్ణవాన్ని అధిరోహించే నవ్వులపిట్ట లాగా
నా ఆరాధన రెక్కలు విప్పుకుంది
నువ్వు నా పాటకు పరవశిస్తున్నావని తెలుసు
సంగీతంతోనే నీ సామీప్యం దొరుకుతుందనీ తెలుసు
విశాలంగా విస్తరించిన నా గీతాల రెక్కల అంచులతో
నేనెప్పుడూ చేరుకోలేని నీ చరణాలను తాకుతాను.
ఆ గానామృతపు మత్తులో మేను మరిచి
పరమాత్ముడవైన నిన్ను ప్రాణమిత్రుడా అంటాను.
***
When thou commandest me to sing it seems that my heart would break with pride;
and I look to thy face, and tears come to my eyes.
All that is harsh and dissonant in my life melts into one sweet harmony—and my adoration spreads wings like a glad bird on its flight across the sea.
I know thou takest pleasure in my singing. I know that only as a singer I come before thy presence.
I touch by the edge of the far spreading wing of my song thy feet which I could never aspire to reach.
Drunk with the joy of singing I forget myself and call thee friend who art my lord.
రవీంద్రనాథ ఠాగూర్
ఆర్. సామల
-
ఆర్. సామల#molongui-disabled-link
-
ఆర్. సామల#molongui-disabled-link
