ఆమె బెస్ట్ ఫ్రెండ్, జయ

“రేపు ఉదయం తపస్వినీ ఎక్స్ప్రెస్ లో జయ వస్తోంది.  మనం వెళ్లి తీసుకుని రావాలి. కొంచెం త్వరగా లేస్తావా?” అన్నది ఇతిశ్రీ, వికాస్ పక్క మీద వాలగానే.

“డ్రైవర్ ను తీసుకుని వెళ్ళు. అంత పొద్దున్నే నేను లేవలేను.” మత్తుగా గొణిగినట్టు అని అటు తిరిగి పడుకున్నాడు వికాస్

“జయ ఫోన్ చేసేసరికే డ్రైవర్ వెళిపోయాడు.” అన్నది ఇతిశ్రీ

“సరేలే! కానీ ఈ జయ ఎవరసలు? నాకుతెలియక అడుగుతాను. ఎవరెవరో ఎక్కడెక్కడి నుండో ఏవో సమస్యలు వెంటపెట్టుకుని నీ దగ్గరకే ఎందుకు వస్తారు? ఈ జయ కూడా ఏదో సమస్యను వెంటపెట్టుకుని వస్తున్నట్టుంది. అక్కడకి నాలాంటి ప్రభుత్వోద్యోగులు అందరూ వాళ్ళ వాళ్ళ సమస్యలు తీర్చడానికే తయారుగా ఇక్కడ ఉన్నట్టు!” చిరాకు పడుతూ అన్నాడు వికాస్.

“నువ్వలా అంటే ఎలా? మనవాళ్లకు మనం తప్పితే మరొకళ్ళు ఎందుకు సహాయం చేస్తారు? మనం సహాయం చేయగల స్థితి లో వున్నాం కనుక ఎవరైనా అడుగుతారు. జయ కాలేజీ లో నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్. అది ఏదయినా సహాయం అడిగితే కాదని ఎలా అంటాము? కొన్ని వందల మంది నీ పరపతి వలన సహాయం పొందుతున్నారు. నేనెవరికైనా ఒక పని చేయమంటే మాత్రం నువ్వు సవాలక్ష చదువుతావు.” ఆమె గొంతు ఉద్వేగంతో తడబడింది.

“నీకు తెలుసా? హాస్టల్ లో మేమిద్దరమూ రూమ్ మేట్స్ మి. ఒకే కంచం ఒకే మంచంలాగా వుండేవాళ్ళము. మమ్మల్ని చూసి హాస్టల్ లో అందరూ మైనా జంట అనేవారు. నా కంటే దానికి ఆర్నెళ్లు ముందు పెళ్లైయింది. అందుకే అది నా పెళ్ళికి రాలేకపోయింది. మనబ్బాయి జీతు బారసాల టైమ్ లో సంవత్సరం వయసున్న దాని కూతురుకి అనారోగ్యం కలగడంతో రాలేకపోయింది. ఐదేళ్లు అయింది దానిని చూడక. దాన్నేమిటి, ఈ విషయంలో నన్ను నేనే తిట్టుకోవాలి”

ఇతిశ్రీ ఇలా వివరంగా మాట్లాడుతూ ఉండగానే వికాస్ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. సన్నగా గురక కూడా మొదలు అయింది. అందువలన ఇతిశ్రీ చెప్పింది ఏదీ అతడి మెదడు కు ఎక్కలేదు. మరునాడు వికాస్ లేచేసరికే ఇతిశ్రీ  జయ ను తీసుకుని రావటానికి వెళ్ళిపోయింది. ఏమాత్రం మెలకువ వచ్చినా అతడు ఆ ట్రాఫిక్ రద్దీలో ఇతిశ్రీ ఒక్కతి వెళ్ళడానికి ఒప్పుకునేవాడు కాడు.

వికాస్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళడానికి బయలుదేరుతుండగా ఇతిశ్రీ వచ్చింది. వస్తూనే

 “నేనేమీ నీ ఆఫీస్ కారు తీసుకుని వెళ్ళ లేదు” అన్నది. అలా అనటంలో ఒక ఆరోపణ, ఒక ఫిర్యాదు వున్నాయి.

 “నువ్వు నన్ను లేపి వుండాల్సింది. నువ్వు చాలా సేపు రాకపోయేసరికి నాక్కాస్తకంగారు కలిగింది” అన్నాడు  వికాస్ జరిగిన దాని తీవ్రతను తగ్గిస్తున్నట్టు 

“ఫరవాలేదులే!వస్తూ వస్తూ నియంపురా స్వీట్స్ దగ్గర ఆగి చ్చెనపోడా (Chhenapoda) తీసుకున్నాను జయకి ఇష్టమని” అని ఒక్క క్షణం వెనక్కు తిరిగి తన వెనుక కనపడకుండా నిలుచుని వున్న ఒక స్త్రీని ముందుకు లాగి

 “మీట్ జయా పాండా!” అని జయను వికాస్ కి పరిచయం చేసింది.

“మైనా జంటలో మరొక మైనా! నువ్వు ఫోటో చూసావు కానీ, కచ్చితంగా మరచిపోయి ఉంటావు” అన్నది తనే మళ్ళీ

ఇతిశ్రీ పరిచయం చేసిన ఆ స్త్రీ చేతులు జోడించి “నమస్కారం” అన్నది. ఆమె అలా నమస్కారం చేస్తున్నప్పుడు పెదవుల కదిలీ కదలకుండా కదలాడిన చిన్న చిరునవ్వు వికాస్ దృష్టిని దాటి పోలేదు. ఇతిశ్రీ కన్నా కాస్త పొడవు, కొంచెం రంగు తక్కువ అనుకున్నాడు వికాస్.

“స్టేషన్ లో బయలుదేరినప్పటి నుండీ మిమ్మల్ని పొగడటం తోనే దీనికి సరిపోయింది. మీలాంటి మనిషి ఈ భూమ్మీద ఎక్కడా ఉండడు అన్నది దీని నిశ్చితాభిప్రాయం” అన్నది జయ వికాస్ కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ.  అలా అంటున్నప్పుడు చిన్న చిరునవ్వు తో జయ పెదవులు సన్నటి ఒంపు తిరిగాయి.

“ఈ మెరమెచ్చు మాటలతో నువ్వు తప్పించుకోలేవు. నా పెళ్ళికి రానందుకు నిన్న క్షమించను గాక క్షమించను.” జయతో ఇతిశ్రీ అంటున్న మాటలు పట్టించుకోకుండా వికాస్

 “ఇతి చేసిన ఈ దాడితో నా రెప్యుటేషన్ కోలుకోలేనంతగా పాడయిపోయింది. ఏం చేస్తాం చెప్పండి. నా గ్రహబలం అలా వుంది ఇవాళ” అన్నాడు వికాస్ భార్య వంక వోరగా చూస్తూ. అలా అంటూనే గోడ పైన వున్న గడియారం వంక చూసి, ముందుకు నడుస్తూ “కావాలంటే కారు పంపిస్తాను ఆఫిస్ కి వెళ్లి” అన్నాడు

“ఆ పని చేయి వికాస్ ఇవాళ నేను సెలవు తీసుకుంటాను.ఇవాళంతా షాపింగే” అన్నది ఇతిశ్రీ జయ వంక చూసి నవ్వుతూ. వికాస్ వెళ్లపోయాక స్నేహితురాళ్ళిద్దరూ ఫ్యామిలీ ఆల్బం పట్టుకుని మంచం మీద సెటిలయి పోయారు. ఇతిశ్రీ పెళ్లితో మొదలయిన ఆల్బం జీతూ ఇటీవలి పుట్టినరోజు వేడుకతో ముగిసింది. అలుపు సొలుపూ లేకుండా స్నేహితులు ఇద్దరూ కబుర్లలో మునిగిపోయారు, కాలేజీ రోజులను గుర్తుతెచ్చుకుంటూ. టీ తాగుతున్నా, టిఫిన్ చేస్తున్నా, భోజనం చేస్తున్నా కబుర్లకి మాత్రం విసుగు, విరామం లేదు

“ఓయ్ శ్రీ, తానియా విడాకులు తీసుకుంది నీకు తెలుసా?” అన్నది జయ

“విన్నానే! తానియా వాళ్ళ ఆయన వేరే అమ్మాయితో వుంటున్నాడటకదా! విడాకులు అయినాయి కనుక ఇక పెళ్లిచేసుకుంటారేమో!” అన్నది ఇతిశ్రీ

“మన హాస్టల్ లో మన రూమ్ కి ఎదురు రూమ్ లో వుండే ఆ అమ్మాయి గుర్తుందా? నల్లగా ఉండి పొడవాటి జుట్టుతో హడావిడి చేసేదిగుర్తుందా? ఆ పిల్ల సూసైడ్ చేసుకుంది!”

“ఇంగ్లిష్ డిపార్ట్మెంట్ లో ఒకబ్బాయి చాలా స్మార్ట్ గా ఉండేవాడు, కళ్లెప్పుడూ కలల ప్రపంచం లో తూగిపోతున్నట్టు కనిపించేవి. అదేనే, సాగరిక తో గుల్మొహర్ చెట్టు కింద గంటల తరబడి మాట్లాడేవాడు, గుర్తున్నాడా?”

“అవును. గుర్తొస్తున్నాడు, వాళ్లిద్దరూ కచ్చితంగా పెళ్లిచేసుకుంటారు అని మనం అనుకునేవాళ్ళం అతడే కదా”

“ఆ అతడే! కానీ వాళ్లిద్దరూ పెళ్లి చేసుకోలేదు.”

“స్టాటిస్టిక్స్ డిపార్ట్మెంట్ లో ఒకడుండేవాడు, మనం క్లాసులనుండి తిరిగివస్తుంటే హాస్టల్ దాకా వెంబడించేవాడు, నీకోసమే కష్టపడుతున్నాడు అని టీజ్ చేసేదానిని, పెరిగిన గడ్డం తో వున్నాడని మనం మజ్ను అని పేరు పెట్టాము గుర్తుందా?వాడు ఇప్పుడు ఎంత స్మార్ట్ గా తయారయ్యాడో తెలుసా? మొన్నామధ్య బస్ లో కన్పించాడు. సంబల్ పూర్ దగ్గర ఏదో కాలేజ్ లో లెక్చరర్ గా పనిచేస్తున్నాడట. నిన్ను అడిగాడు కూడా!”

వాళ్ళ మాటల ప్రవాహానికి అడ్డూ, అదుపూ లేదు. ఒక టాపిక్ నుండి మరొక టాపిక్ లోకి, వాళ్ళు జ్ఞాపకాలు కలబోసుకుంటున్న తీరు చూస్తే వాళ్లిద్దరూ, ఐదేళ్లు కాదు, యాభయి ఏళ్ళ నుండీ కలుసుకోలేదేమో అనుకుంటారు ఎవరైనా!

జయ లేచి ఒక్కసారి వొళ్ళు విరుచుకుని ఆవులిస్తూ “వికాస్ బాబు లంచ్ కి ఇంటికి రాడా?’ అన్నది.

వికాస్ బాబు అనేసరికి ఇతిశ్రీ

 “వికాస్ బాబు అనే ప్రోటోకాల్ ఏమీ అవసరం లేదు. జస్ట్ వికాస్ అను చాలు. రోజూ లంచ్ కి రాడు.నేను కాలేజ్ పనులతో బాగా బిజీగా వుంటాను కదా! తనకి రోజూ కంపెనీ ఇవ్వలేను.  ఎప్పుడన్నాఅకేషనల్గా, అదీ నేను స్పెషల్ గా వంట చేస్తే మాత్రం ఆ రోజు వస్తాడు. ఇవాళ మాత్రం కచ్చితంగా రాడు. ఎందుకంటే తాను చాలా సహజంగా సిగ్గరి, మొహమాటస్తుడు” అన్నది ఇతిశ్రీ

“నా వలన బయట తినటమా? అస్సలేం బావోలేదు. భోజనానికి రమ్మని చెప్పకూడదూ?” అన్నది జయ వికాస్ పట్ల శ్రద్ధ చూపిస్తూ

“ఇవాళ వొద్దులేవే! ఇవాళ పూర్తిగా మనదే! ఇంకొకళ్ళు వస్తే అస్సలు బావుండదు. అయినా నువ్విక్కడ వారం రోజులు ఉండాల్సిందే!” అన్నది ఇతిశ్రీ ఆర్డర్ వేస్తున్నట్టు.

“చిన్న దాన్ని తండ్రి దగ్గర వదిలేసి వచ్చేశా కదా! మూడు నాలుగు రోజుల కంటే ఎక్కువ ఉండలేను. కానీ ఈ నాలుగు రోజుల్లోనే నేను చెప్పిన పని అయిపోవాలి ” అన్నది జయ.

కబుర్ల కోలాహలం లో నుండి ఒక్కసారిగా బయటకు వచ్చారు ఇద్దరూ. దాదాపు సాయంత్రం అయింది.

 “మనం మాటలలో పడి సమయం ఎలా గడచిపోయిందో గమనించనేలేదు. స్నాక్స్ టైమ్ కూడా దాటుతోంది. ఏదో ఒకటి లైట్ గా తింటే బావుంటుందికదా! పక్కనే సౌత్ ఇండియన్ రెస్టారెంట్ వుంది. అది దోశలకు ప్రసిద్ధి. తీసుకురానా? మా అబ్బాయికి ఆ దోశ లు అంటే మహా ఇష్టం. సాయంత్రం రాగానే అవే కావాలంటాడు” అన్నది ఇతిశ్రీ.

“ఇప్పుడెందుకు లేవే? మళ్ళీ అక్కడ దాకా వెళ్లడం అవసరమా?” అన్నది జయ

“మనమెందుకు వెళ్లడం? వంటమ్మాయి తెస్తుందిలే!” అని ఇతిశ్రీ వంట గదిలోకి వెళ్ళింది. ఆమె వంట గదిలోనుండి బయటకు వచ్చేసరికి కింద కారు హారన్ వినిపించింది. వికాస్ వచ్చి షూస్ విడిచి లోపలకు వచ్చాడు. జయ ముడివేసిన జుట్టును విప్పి ఫ్రీగా వదిలేసింది. పొడవైన ఆమె జుట్టు భుజాలు దాటి వీపు కిందికి జారింది. భుజం మీద నుండి జారిన పైట ను సరిచేసుకుని బయటకు వచ్చింది.

“ఎలా గడిచింది ఈ రోజు?” వికాస్ అడిగాడు ఇతిశ్రీ వంక చూస్తూ, జయను.

జయ నవ్వి “ఎలా గడుస్తుంది అనుకున్నారు? ఇవాళంతా ఇతి మీ గురించే చెప్పి ఉంటుంది అనుకుంటున్నారా?” అన్నది

జయ మాట పూర్తిగా వినకుండానే “నిజమా?” అన్నాడు వికాస్ ఆమె వంక చూస్తూ! జయ మళ్ళీ నవ్వింది. హాయిగా ఏ ఇన్హిబిషన్సూ లేనట్టు నవ్వినా ఆ నవ్వులో ఒక చిన్న మార్మికత

“మీరిద్దరూ మాట్లాడుతూ వుండండి.  దోశలు వచ్చినట్టున్నాయి. నేను తెస్తాను” అని ఇతిశ్రీ లోపలకు వెళ్ళింది.

“ఆఫీస్ పని తో అలసిపోయినట్టున్నారు?” అన్నది జయ

 “అవును. నాది చాలా శ్రమ తో కూడుకున్న పని. అందుకే నేనసలు ఉద్యోగమే వద్దు అనుకున్నాను” అన్నాడు వికాస్ 

వికాస్, జయ ఎదురెదురు గా కూర్చుని వున్నారు

“ఇంత కష్టపడి పనిచేస్తారు కదా! వత్తిడి న ఎలా మ్యానేజ్ చేయగలుగుతున్నారు?” అడిగింది జయ తన రెండు చేతులను పైకెత్తి వెనుక పరచుకున్న జుట్టును ముడి వేస్తూ.

  వికాస్ కళ్ళు ఎత్తిన ఆమె చేతుల వంక, భుజాల కింద చంకలలో జాకెట్ మీద వలయాకారంగా కనపడుతున్న చెమట తడి వంక అప్రయత్నంగా చూశాయి. ఆమె చేతులను అలా అలవోకగా పైకెత్తడం తో కుడి భుజం మీద నుండి పైట జారడంతో కొంచెం ఉబ్బెత్తుగా వున్న ఆమె స్దన శిఖరం కూడా అతడి దృష్టిని దాటిపోలేదు. వికాస్ వెంటనే చూపు మరల్చుకుని రెండు అర చేతులతో   మొహం తుడుచుకుని

“ఏం చేస్తాం చెప్పండి? వుద్యోగం లోకి దిగినాక మనకు ఇష్టం వున్నా, లేకున్నా చేయాలి కదా?” అన్నాడు.

జయ మళ్ళొకసారి మనోహరంగా నవ్వింది. ఆమె ఒంటికి రాసుకున్న పెర్ఫ్యూమ్ పరిమళం అతడిని నాసికను బలంగా తాకింది.

*******************

రాత్రి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర ప్లేట్ లోకి వంచిన తలను ఎత్తకుండా భోజనం చేసి తన బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి పడుకున్నాడు వికాస్. ఎదురుగా కనపడిన పత్రిక పేజీలు తిరగేయసాగాడు. కొంతసేపటి తరువాత ఇతిశ్రీ వచ్చింది. వస్తూనే

“రెండేళ్ల క్రితం జయ వాళ్ళ నాన్న గారు హార్ట్ ఎటాక్ తో చనిపోయారు. సంబల్పూర్ దగ్గర ఏదో ప్రాజెక్ట్ లో అసిస్టెంట్ ఇంజనీర్ గా పనిచేసేవారు. జయ పెద్దమ్మాయి. చిన్న తమ్ముడు డిగ్రీ పూర్తి చేసి ఖాళీగా వున్నాడు. చెల్లెలు ఇంటర్ మీడియట్ లో వున్నది. కుటుంబ భారం అంతా జయ మీదే వున్నది.” కథ చెపుతున్నట్టుగా చెప్పింది.  

వికాస్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. అతడి చూపులు పత్రిక పేజీల మధ్య అసహనంగా కదలాడుతున్నాయి.  తాను చెప్పిన దానిని విన్నాడో, వినలేదు అర్ధం కాని ఇతిశ్రీ

 “నేను చెపుతుంటే నువ్వేమీ మాట్లాడవేమిటి?” కొంచెం గట్టిగా అడిగింది. భార్య వంక ఒక్కసారి పరిశీలనగా చూసి, మళ్ళీ పత్రిక లోకి తల దూరుస్తూ

 “ఇందులో నేను చెప్పడానికి ఏమున్నది?” అన్నాడు వికాస్.

“మనం ఏదో ఒక రకంగా ఆ కుటుంబానికి సహాయ పడాలి. జయ తమ్ముడు కంపాషనేట్ గ్రౌండ్స్ మీద ఉద్యోగానికి అప్లికేషన్ పెట్టుకున్నాడట వాళ్ళ నాన్న జాబ్ కోసం.  ఆ అప్లికేషన్ మీ దగ్గరకే వస్తుందట. నువ్వు సహాయం చేస్తే తమ్ముడికి వుద్యోగం వస్తుంది, తన కష్టాలు కాస్త గట్టెక్కుతాయి అని జయ ఆశపడుతోంది.”  అన్నది ఇతిశ్రీ

“అలాంటి ఫైల్ ఏదీ నా దగ్గరకు అప్రూవల్ కి వచిన్నట్టు గుర్తు లేదు” అన్నాడు వికాస్.

“నీకు గుర్తుండకపోవడం లో వింతేమీ లేదులే! నేను ఏదయినా చిన్న పని చెప్పినా నువ్వు సీరియస్ గా తీసుకోవు కదా! జయ అప్లికేషన్, సర్టిఫికెట్లు అన్నీ జిరాక్స్ కాపీలు తెచ్చింది. నువ్వు అప్రూవల్ ఇస్తే సరిపోతుంది”   ఇది చాలా చిన్న విషయం అని తేల్చేసింది ఇతిశ్రీ

“నువ్వు అనుకున్నంత తేలిక కాదు ఇది. రాష్ట్ర ప్రభుత్వం తన రెగ్యులర్ ఉద్యోగులకే జీతాలు ఇవ్వడానికి ఇబ్బంది పడుతోంది. ఇలాంటి సమయం లో కొత్త ఉద్యోగానికి నేను ఎలా సిఫారసు చేయగలను?” అన్నాడు వికాస్

“నేను ఎప్పుడైనా ఇంత గట్టిగా ఇది చేయి అని మా వాళ్ళు ఎవరికోస మూ అడగలేదు కదా! జయ కోసం అడుగుతున్నాను అంటే ఒకటే కారణం. అది నా ప్రాణ స్నేహితురాలు. అదీ కాక వాళ్ళ తమ్ముడు కి, అర్ధాంతరంగా చనిపోయినా వాళ్ళ నాన్న జాబ్ ఇవ్వడం ధర్మబద్ధంగానూ, నైతికంగానూ సమర్ధనీయం. మీ డిపార్ట్మెంట్ లో ఇలా వుద్యోగం ఇవ్వడానికి అవకాశం వున్నదని నాకు తెలుసు. కానీ నువ్వు మాత్రం ఎప్పటిలాగే సారీలు, ఎక్స్క్యూజ్ లు చెపుతున్నావు” అసహనంగా అన్నది ఇతిశ్రీ తన చేతిలో వున్న పెద్ద, తెల్ల కవరును అటూ ఇటూ తిప్పుతూ

వికాస్ పత్రిక ను పక్కన పెడుతూ

 “నేను వున్న పరిస్థితి చెప్పాను. ఈ సమయం లో చిన్న విషయం అయినా మానిప్యులేట్ చేయడం చాలా కష్టం అవుతోంది. అందులోనూ ఇది ఉద్యోగానికి సంబంధించిన విషయం. సరే ఆ కవరు నా బ్రీఫ్కేస్ లో పెట్టు. నేను ఏమి చేయగలనో ఆలోచిస్తాను” అన్నాడు వికాస్.

“ఆలోచించడం కాదు. నువ్వు ఖచ్చితంగా జయ తమ్ముడికి జాబ్ ఇప్పించాలి” ఆర్డర్ వేస్తున్నట్టు అన్నది ఇతిశ్రీ బ్రీఫ్ కేస్ తెరుస్తూ  

ఆ మర్నాడు ఇతిశ్రీ కాలేజీ కి వెళ్ళాక మధ్యాహ్నం పన్నెండు గంటలప్పుడు జయ వికాస్ ఆఫీస్ కి ఫోన్ చేసింది.

“బాగా బిజీ గా ఉన్నారా?”

వికాస్ కి ఏమి చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. ఛాంబర్ లో వికాస్ పర్సనల్ అసిస్టెంట్ లేకపోవడం తో తనే ఫోన్ ఎత్తాడు. పర్సనల్ అసిస్టెంట్ ఉంటే ఫోన్ చేసిన వారి వివరం కనుక్కునేవాడు.

“నేను జయ ను మాట్లాడుతున్నాను. బహుశా మీరు గుర్తుపట్టలేదు అనుకుంటాను” అన్నది జయ తన ప్రశ్న కి ఏ జవాబు రాకపోవడం తో

“లేదు లేదు నేను ఇప్పుడే …… ” అని ఒక్క క్షణం ఆగాడు  వికాస్ ఏమి చెప్పాలో అర్ధం కానట్టు

“ఇతి కాలేజ్ కి వెళ్ళింది. తనకు చాలా అత్యవసరంగా చేయవలసిన పని ఏదో  ఉన్నదట. సాయంత్రం నాలుగున్నర దాకా రాను అన్నది. లంచ్ కి ఇంటికి రావచ్చు కదా! నేను ఒక్కదాన్నీ ఒంటరిగా   భోజనం చేయాలంటే చాలా విసుగు గా వుంది.” అన్నది జయ

“సారీ! కానీ …. ” అతడు ఇంకా ఏదో చెపుతూ ఉండగానే

“నిజం చెప్పాలి అంటే పొద్దుటినుండీ బోర్ కొట్టి చచ్చిపోతున్నాను. లంచ్ అంటే ఎంత సేపు ఒక అర్ధగంటే కదా!  రాకూడదా?” జయ ఫోన్ లో చాలా వినయంగా అభ్యర్ధించింది.

“సరే! వస్తున్నాను” వికాస్

కాలింగ్ బెల్ వినగానే వదులు వదులు గా ఉన్న తన జుట్టును సవరించుకుని ముందు గది తలుపు దగ్గరకు వచ్చి తలుపు తీసింది. ఎదురుగా వికాస్. కొంచెం పక్కకు తప్పుకుని అతడికి లోపలికి రావడానికి దారి ఇచ్చింది.

“వంటమ్మాయి ఏదో పని ఉందని ఇప్పుడే బయటకు వెళ్ళింది. ఒక గంటకి కానీ రాదు. వంటమ్మాయి లేకపోయినా ఫరవాలేదు. నేనే వడ్డిస్తాను ” అన్నది జయ

వికాస్ కంగారు పడుతూనే “సరే!” అన్నాడు

జయ వడ్డించి కుర్చీ లాక్కుని అతడికి ఎదురుగా కూర్చుంది. రెండు చేతుల మధ్యా మొహాన్ని ఆనించుకుని అతడు తింటూ ఉంటే చూడసాగింది.

“మీరు కూడా కాస్త తినొచ్చుగా ఏదయినా?  భోజనం కలసి చేద్దామనే పిలిచారుగా?” అన్నాడు వికాస్

జయ మెల్లగా, మెత్తగా నవ్వి భుజం మీద నుండి వెనక్కు వాలిన జుట్టును రెండు చేతులు ఎత్తి ముడివేసుకుంటూ

 “ముందు మీరు తినండి.సరేకానీ, నా వంట ఎలా వుంది. చౌమెయిన్ (chowmein) అంటే మీకు ఇష్టం అట కదా! జయ చెప్పింది. అందుకని అది కూడా కొంచెం చేశాను.” జయ రిలాక్సేడ్ గా కూర్చుని అన్నది

తింటున్న వాడల్లా ఆపి “మీరు తినక పోతే నేను కూడా తినను.నన్ను కంపెనీ ఇవ్వమన్నారు. ఇప్పుడు నేను అడుగుతున్నాను నాకు కంపెనీ మీరివ్వండి” అన్నాడు వికాస్ స్పూన్ పక్కన పెడుతూ!

“నేనెందుకు తినను?. నేనూ తింటాను. మీరు కానివ్వండి?” అని జయ ప్లేట్లో తానూ వడ్డించుకుంది. చౌమెయిన్ చెంచా తో తీసుకుంటూ

“మీ గురించి చాలా విన్నాను ” అన్నది.

“మీరు విన్నదంతా అభినందనీయం, నిజం కాకపోవచ్చు. అయినా ఏం విన్నారేంటి?” కుతూహలంగా ప్రశ్నించాడు జయ కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ. అలా చూస్తున్నప్పుడు అతడికి కొంత ఉత్సాహంగా, ఉపశమనంగా అనిపించింది.

“మీరు చాలా సమర్ధవంతమైన అధికారి అనీ, సానుకూల దృక్పథం తో ఆలోచించే నిజమైన మేధావి అనీ “

జయ చాలా శ్రద్దగా ఒక్కొక్క పదాన్ని ఆచి తూచి ఎన్నికచేసుకుని జాగ్రత్తగా చెప్పింది. అతడి కళ్ళలోకి చూస్తూ తనకు మాత్రమే ప్రత్యేకమైన మార్మికమైన నవ్వును నవ్వడానికి కింది పెదవిని మెత్తగా నొక్కింది. మళ్ళొక సారి మెరిసే, వదులు వదులు పొడవైన జయ జుట్టు ముడి నుండి విడివడి ఆమె భుజాల మీద పరచుకుంది. జయ మళ్ళొకసారి ఆ జుట్టును ముడిలో బంధించడానికి రెండు చేతులు పైకి ఎత్తింది. ఆమె అలా చేతులు ఎత్తినప్పుడు ఆమె ఉల్లాసంగా కనిపించింది. వికాస్ దృష్టి మళ్ళీ ఆమె చేతులు ఎత్తినప్పుడు, మేఘాల కౌగిలి లోనుండి కొంచెంగా బయటపడిన చంద్రుడిలా, ఆమె పైట చాటునుండి బయటపడిన కుడి స్తనం శిఖరం వైపు మళ్లింది. ఒక్క క్షణం లో అతడి మొహం ఎర్రబడింది. గబుక్కున తల వంచుకుని ప్లేట్ లో స్పూన్ తో అటూ ఇటూ కెలక సాగాడు.

“మీరేమీ చెప్పడం లేదు?” అన్నది జయ

“మీరు చెప్పినంత మేధావిని, సమర్ధుడనీ నేను కాదు” అన్నాడు జయ కళ్ళలోకి చూస్తూ.

“అవునో, కాదో నేను నిర్ణయిస్తాను కానీ ముందు మీరు తినండి ” అన్నది. వికాస్ భోజనం ముగించి చేతులు కడుగుకోవడానికి వాష్ బేసిన్ దగ్గరకు వెళ్ళగానే, టవల్ పట్టుకుని తను కూడా వెళ్ళింది జయ. టవల్ అందుకున్నప్పుడు వికాస్ చేయి ఆమె వేళ్ళకి తాకి శరీరమంతా ఒక చిన్న వణుకు కుదిపేసింది. ఆమె తన కుడిచేయి అతడి ముందు చాచింది. ఆమె అరచేతిలో నాలుగు లవంగం మొగ్గలు.

“కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకోకూడదూ?” అన్నది జయ

“లేదు. లేదు ఆఫీస్ లో చాలా పని వుంది. ఒక అత్యవసరమైన మీటింగ్ కూడా వుంది” అన్నాడు రెండు లవంగాలను ఆమె చేతిలోనుండి తీసుకుంటూ.

“సరే! రేపు కూడా ఇలాగే లంచ్ కి రండి మీకోసం ఎదురు చూస్తూ వుంటాను” అన్నది తనని అమితంగా ప్రేమించే భర్తతో, అంతకంటే అమితంగా ప్రేమించే భార్య గారంగా చెపుతున్నట్టు

“హామీ ఇవ్వలేను. కానీ ప్రయత్నం చేస్తాను” అన్నాడు వికాస్.

“లేదు. లేదు మీరు ఖచ్చితంగా రావాలి. ఇతి ఉండదు కదా!” అన్నది తన ప్రత్యేకమైన మరులుగొలిపే నవ్వును రువ్వడానికి సిద్దమవుతూ

వికాస్ ఆఫీస్ లో కూర్చున్నాడు అన్న మాటే కానీ అతడి ఆలోచనలు అన్నీ జయ మీదే వున్నాయి. ఆమె ఆకర్షణీయంగా ఉంటుంది. చాలా సభ్యతతో కూడుకున్న ప్రవర్తన ఆమె కు మరింత ఆకర్షణ అద్దుతున్నది. ఆమె అప్రోచ్ లో ఒక అద్భుతమైన ఇంటిమసీ తో కూడిన స్పర్శ ఏదో వున్నది. మనుషులను తన దగ్గరకు చేర్చుకునే అయస్కాంతం ఏదో ఆమెలో వున్నది. ఆమె సాన్నిహిత్యం   గుమ్మరించే అరుదైన పరిమళం గురించి వికాస్ తనకు తాను   ఒక నిర్వచనాన్ని ఇచ్చుకోలేకపోయాడు. జయ ఒక ఎనిగ్మా.  ఇదంతా ఎక్కడకి దారితీస్తుందో అని వికాస భయపడ్డాడు. కానీ ఏది జరగవలసి ఉంటే అదే జరుగుతుందని మళ్ళీ తనకు తానే చెప్పుకున్నాడు

ఆఫీస్ నుండి ఇంటికి వస్తూంటే వికాస్ ను ఒక సందేహం వెంటాడింది? ఒక వేళ ఈ లంచ్ టైమ్ సీక్రెట్ మీటింగ్ గురించి ఇతిశ్రీ కి జయ చెపుతుందా? అన్నదే ఆ సందేహం. ఒకవేళ జయ ఇతి కి చెప్పి ఇతి అడిగితే ఏమి చెప్పాలా అని కాసేపు ఆలోచించుకున్నాడు. చివరకు ఏదీ తెలియనట్టు మిన్నకుండా ఉండటాన్ని మించింది లేదు అనుకున్నాడు.

“ఈ రోజంతా ఎలా గడిచింది? నీకు బాగా బోర్ కొట్టి ఉంటుంది. సారీ జయా! ఏం చేయను చెప్పు. కాలేజీ లో పరీక్షలు జరుగుతున్నాయి. సెలవు అడగాలి అంటేనే భయం వేస్తోంది? రాక రాక వచ్చిన నిన్ను ఒంటరిగా వదిలేయడం బావోలేదు కానీ ఏం చేయను?” జయను చూస్తూ క్షమాపణ అడుగుతున్నట్టుగా గా చెప్పింది ఇతిశ్రీ

“నువ్వలా బాధపడకు.. నాకు తెలియదా? అయినా నాకేమీ ఇబ్బంది కలగలేదు. ఇవాళ ఉన్నంత విశ్రాంతిగా, ఉల్లాసంగా ఇంతకుముందెప్పుడూ లేను. నచ్చిన భోజనం చేశాను. టి వి చూసాను. పాటలు విన్నాను. సమయం యిట్టె గడచిపోయింది.”

జయ చెపుతున్న మాటలు విన్న వికాస్ కి గుండెల మీద నుండి పెద్ద భారం ఏదో దిగి పోయినట్టు అనిపించింది.

మర్నాడు సరిగ్గా ఒంటిగంటకు జయ వికాస్ ఆఫీస్ కి ఫోన్ చేసింది.

“పని త్వరగా ముగించుకుని వచ్చేయండి. మీకోసం నేనే స్వయంగా వంట చేశాను. మీకోసం ఎదురు చూస్తూ వుంటాను” చెప్పింది జయ

“అలాగే!” మరో మాట మాట్లాడకుండా చెప్పాడు వికాస్

నిన్నటిలాగే తన ప్రత్యేకమైన నవ్వుతో తలుపు తెరిచింది జయ. నిన్నటిలాగే తన వదులు వదులు పొడవాటి జుట్టును ముడివేసుకుంది. నిన్నటి లాగే అతడికి ఎదురుగా కూర్చుంది. నిన్నటి లాగే ఒక పరిమళం ఆమె కూర్చున్న పరిసరమంతా వ్యాపించింది. కానీ ఈ రోజు ఆ పరిమళం వికాస్ ను ఉద్వేగం లో ముంచెత్తింది.

“నా వంట ఎలా వుందో చెప్పాలి. ఈ మష్ రూమ్ కర్రీ మీకోసం స్వయంగా నేను చేశాను వంటమ్మాయి సహాయం తీసుకోకుండా!

“అద్భుతంగా వుంది” అన్నాడు వికాస్ చిన్నగా నవ్వుతూ

“ఓహ్! వాటర్ బాటిల్ వంట గదిలోనే మరచిపోయాను” అన్నది వంటగదిలోకి వెళ్ళడానికి లేస్తూ “ఇవాళ వంటమ్మాయి సినిమాకు వెళతాను అన్నది. సరేలే అని పంపించాను నేను” అన్నది జయ కుర్చీలో కూర్చుంటూ. నిన్నటిలాగే జుట్టు మళ్ళీ ముడి నుండి విడివడి ఆమె భుజాల మీదకు జారింది. నిన్నటి లాగే ఆ పరచిత పరిమళం వికాస్ ను ముంచెత్తింది. అతడు అప్రయత్నంగా వాచీ చూసుకున్నాడు. అప్పుడే రెండు అయిపొయింది

“రా! వికాస్” అని వెంటనే జయ నాలుక కొరుక్కుంది. భారతదేశం లోని అందరు ఆడవాళ్లలాగే పొరపాటును సూచించడానికి ప్రదర్శించే భంగిమ లో. “సారీ!  వికాస్ బాబూ! అనాల్సింది. పొరపాటు అయింది. అవునూ మనం కాసేపు మ్యూజిక్ విందామా?” అన్నది వెంటనే మామూలు మూడ్ లోకి వచ్చేస్తూ 

“నువ్వు నన్ను వికాస్ అని పిలవొచ్చు” అన్నాడు వికాస్ ఆమె క్షమాపణ పట్టించుకోకుండా!

“అయితే రండి! కాసేపు పాటలు వింటూ విశ్రాంతి తీసుకుందురుగాని” అన్నది.

జయ మాట పాటిస్తూ తన స్వంత బెడ్ రూమ్ లోకి జయ తో వెళ్ళాడు వికాస్ 

“ఎలాంటి పాటలు వింటారు మీరు?’

అన్నది మ్యూజిక్ సిస్టం దగ్గర నిలుచుని. వికాస ఆమె వెనుకగా నిలుచుని వున్నాడు. జయ సిస్టం లో కంపాక్ట్ డిస్క్ పెడుతున్నప్పుడు వికాస్ జయ అరచేతిని మెత్తగా నొక్కాడు. వెనక్కు తిరక్కుండానే జయ తల తిప్పింది. ఇప్పుడామె తల అతడి కుడి భుజం మీద. అతడి వంక చూసినప్పుడు ఆమెకే పరిమితమైన సన్నటి చిరునవ్వు ఆమె పెదవుల మీద. వికాస్ ఆమె నడుము చుట్టూ చేతులు వేసి దగ్గరకు లాక్కున్నాడు. జయ ఎడమ చేతిని ఎత్తి అతడి మెడ చుట్టూ వేసింది. బొటన వేళ్ళ మీద నిలిచి వికాస్ మీదకు ఒరిగింది. జయ పెదవుల మీద వికాస్ పెదవులు

అర్ధగంట తరువాత వికాస్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళడానికి సిద్ధం అవుతున్నప్పుడు

 “రేపు ఏం చేద్దాం? ఇతి రెండు గంటలకల్లా వస్తుందట?” అన్నది జయ.  వికాస్ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఏం జవాబు చెప్పాలో ఆలోచించే సమయం ఇవ్వకుండానే జయ మళ్ళీ

“ఏదో ఒక హోటల్ లో రూమ్ తీసుకోండి. మనం అక్కడ లంచ్ చేద్దాము. కటక్ లో వున్న మా అత్తయ్యను చూడటానికి వెళతానని ఇతి కి చెప్తాను. ఒంటిగంటకల్లా కారు పంపండి” అన్నది జయ

అప్పటికి మూడు గంటలు అయింది. “సరే! అలాగే చేస్తాను” అని ఆఫీస్ కి హడావిడి గా పరుగెత్తాడు. ఆ సాయంత్రం వికాస్ ఇంటికి వచ్చేసరికి, ఇతిశ్రీ తలుపు తీసింది తనకు అలవాటైన ఫిర్యాదు తో ” నువ్వు చాలా ఆలస్యంగా గా వచ్చావు వికాస్.కాస్త ముందొచ్చి మమ్మల్ని మార్కెట్ కి తీసుకెళతావేమో అనుకున్నాను” అన్నది.

“ఇతి వద్దు వద్దు అంటున్నా ఈ చీర తీసుకుంది నాకోసం” అన్నది జయ వికాస్ కి చీర చూపిస్తూ 

“ఇదేమన్నా పెద్ద విషయమా? మనం చాలా కాలం తరువాత కలుసుకున్నాము.గుర్తుగా చిన్న చీర అంతేగా! వికాస్ త్వరగా వచ్చినట్టు అయితే డిన్నర్ కూడా బయటే చేసేవాళ్ళం. వికాస్ ఎప్పుడూ ఏదీసీరియస్ గా తీసుకోడు” అన్నది ఇతిశ్రీ.

జయ తన ఎనిగ్మాటిక్ నవ్వు నవ్వింది ఎవరినీ ప్రత్యేకంగా ఉద్దేశించకుండా

ఆ రాత్రి పడుకోబోయే ముందు

 “నువ్వు మాతో షాపింగ్ కి రాలేదు. సరే! డిన్నర్ కి కూడా తీసుకోపోలేదు సరే! నువ్వు జయ కి కావలసిన పని చేస్తే చాలు వీటన్నిటిని క్షమించేందుకు!” అన్నది ఇతిశ్రీ వికాస్ తో. కానీ వికాస్ ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడలేదు

ఇతిశ్రీ కి వొళ్ళు మండిపోయింది. “నువ్వు కనీసం వినను కూడా వినడం లేదు” కోపంగా అరిచింది.

“ప్రశాంతంగా నిద్ర కూడా పోనివ్వవా? ప్రయత్నం చేస్తాను అని చెప్పాను  కదా!” అన్నాడు వికాస్ అంతే తీవ్ర స్వరం తో

ఇతిశ్రీ ఏదో  గొణుక్కుంటూ అటు వైపు తిరిగి పడుకుంది

********************** 

అనుకున్నట్టు గానే వికాస్ హోటల్ నమ్రత లో ఒక సూట్ బుక్ చేశాడు. జయ ను పికప్ చేసుకుని హోటల్ లో డ్రాప్ చేయడానికి కారు పంపించాడు. దాదాపు మూడున్నర అవుతుండగా హోటల్ లో నుండి బయటకు రాబోతున్నప్పుడు వికాస్ జయ కి ఒక తెల్లటి  ఎన్వలప్ కవరు ఇచ్చాడు.

“ఏమిటిది?” జయ అర్ధం కాక అడిగింది

“నువ్వే విప్పి చూడు” కళ్ళ నిండా నవ్వుతో చెప్పాడు వికాస్

వణుకుతున్న చేతులతో జయ కవరు విప్పింది. నాలుగు మడతలు పెట్టిన ఒక అధికారిక డాక్యుమెంట్. జయ మెల్లగా మడతలు విప్పి చదువుతుండగా ఆమె కళ్ళు ఆనందం తో మెరిసాయి.

“ఓహ్! అద్భుతం. ఇంత త్వరగానా? నేనస్సలు ఊహించలేదు. నువ్వు నిజంగా మాయగాడివి వికాస్.”

 ఆ మాటలు అంటూ ఆమె వికాస్ వంక చూసింది. ఆశ్చర్యం తో ఆమె కళ్ళు విశాలంగా విచ్చుకున్నాయి. మరుక్షణం ఆమె ఆ లెటర్ ను టేబుల్ మీద పెట్టి వికాస్ ను గట్టిగా కౌగలించుకుంది.

” యూ ఆర్ ఏక్సెప్షనల్లీ ఎఫిషియెంట్!” ఆరాధనగా చెప్పింది జయ

“థాంక్యూ! ఆ లెటర్ నీ దగ్గర జాగ్రత్తగా  పెట్టుకో! మనం ఇక హోటల్ ఖాళీ చేయాలి. త్వరగా కానివ్వు” అన్నాడు వికాస్. జయ లెటర్ మళ్ళీ జాగ్రత్తగా మడత పెట్టి వికాస్ కి ఇస్తూ

“నీ దగ్గరే వుంచు. నేను రేపు ఇక్కడ నుండి రూర్కెలా వెళతాను. మళ్ళీ ఇక్కడకు ఈ లెటర్ సాకుతో వచ్చి ఓ నాలుగు రోజులు గడపొచ్చు. నీకు సమ్మతమేనా?” అన్నది జయ పెదవుల మీద అదే మార్మికమైన నవ్వు కదలాడుతుండగా

“ఓహ్! వండర్ఫుల్” అని వికాస్ జయ పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు 

ఆ మరునాడు వికాస్ ఆఫీస్ కి బయల్దేరినప్పడు “సాయంత్రం త్వరగా రా! జయా ఇవాళ వెళ్ళిపోతుంది.” అన్నది ఇతిశ్రీ. జయ వైపు తిరిగి “వికాస్ కి ఏదీ గుర్తుండదు. మళ్ళీ, మళ్ళీ అందుకే గుర్తుచేయడం” అన్నది ఇతిశ్రీ.

 వికాస్ వెళ్ళిపోయాడు. ఇతిశ్రీ, ఆమె అత్యున్నత స్నేహితురాలు జయ లోపలకు వెళ్లిపోయారు

********************************

“నువ్వేం బాధపడకు జయా! నీ పని అయ్యేంతవరకు వికాస్ ను నేను వదిలిపెట్టను. కొంచెం సమయం పడుతుంది అని చెప్పాడు వికాస్” అన్నది ఇతిశ్రీ

ముగ్గురూ ప్లాట్ ఫారం మీద నిలబడి వున్నారు. రైలు రావడానికి ఇంకా సమయం వుంది

“నువ్వు, మధ్య మధ్య గుర్తు చేస్తూ వుండవే! నేను కూడా టచ్ లో వుంటాను” అన్నది జయ

“నువ్వా విషయం నువ్వు పదే పదే  చెప్పాలా? నువ్వు నాకు ఫోన్ చేస్తూవుండవే! ఎప్పుడు టైమ్ దొరికినా వచ్చేయి. అన్నట్టు జీతూ పుట్టినరోజు ఆగస్టులో వుంది. నువ్వు తప్పకుండా రావాలి” అన్నది ఇతిశ్రీ

“తప్పకుండా వస్తాను”

రైలు మెల్లగా స్టేషన్ లోకి వచ్చింది. ఇతిశ్రీ చేతులలోనుండి తన చేతులను విడిపించుకుని రెండు అరచేతులు కలిపి వికాస్ కి నమస్కరించింది జయ. కంపార్ట్మెంట్ లోకి వెళ్లి తన సీట్లో కూర్చుంది. గార్డ్ విజిల్ వేశాడు. రైలు మెల్లగా కదిలింది. రైలు డోర్ దగ్గరకు వచ్చి ఇతిశ్రీ, వికాస్ వంక చేయి ఊపింది జయ.

ఇతిశ్రీ బెస్ట్ ఫ్రెండ్ జయ

• Chhenapoda:   Baked Swet meat prepared out of Cottage Cheese, a delicacy of Odisha
• Chowmein: Chow mein is a dish of Chinese stir-fried noodles with vegetables and sometimes meat or tofu