బోసిపోయిన కాలం

Spread the love

వసంతపు తొలిరోజుల్లో
నీ రాకను మళ్ళీ తలుచుకుంటాను
చెట్లన్నీ పూలు పూయటం చూసి
పూల బరువుతో కొమ్మలను వేలేసుకోవడం చూసి
జాలి పడతాను

పక్షులు దూరటానికి సందులేకుండా
పూసిన పూలను చూసి కోప్పడతాను

ఈ పూలన్నీ నేలన సమాధిపై కన్నీటి బిందువులుగా
దీనంగా రాలిపడటం చూసి బెంగపడతాను

రాలిన పూలన్నీ మట్టిలో
మునిగిపోవడం చూసి దుఃఖపడతాను

ఏ కోకిలైనా తన గానంతో
కనుమరుగైన పూలను మళ్ళీ నేల నుంచి
చెట్టుకి చేరుస్తుందా అని ఆశ పడతాను

కానీ పూలు లేని బోసిన కొమ్మలను చూసి
కోకిలలు ఆకాశంలో కలిసిపోతాయి

వసంతం ఒంటరిగానే ముగిసిపోతుంది.
Goondla Venkatanarayana

Spread the love

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *